1. Als lumbale hernia’s slechts 2,8 maal zoveel voorkomen bij astronauten en men dit vooral wijt aan versterkte hydratie van de nucleus pulposus en verhoogde belastingen van de dorsale annulus fibrosus in flexiehoudingen (1).
2. En men geeft in het verlengde daarvan ook waarschuwingen voor
hoge belastingen in flexiehoudingen voor het normale dagelijkse leven met name in situaties waar er extra hydratie van de nucleus plaatsvindt (in de ochtend en bij langdurige bedrust om medische redenen).
3. Hoe kan het dan dat een keur van vooraanstaande wetenschappers het mechanisme van verhoogde belastingen in flexiehoudingen niet ziet bij de cervicale wervelkolom. Citaat uit de European Spine Journal, 18 April 2015.
Voor de cervicale IVD’s, is de database echter zo beperkt dat wij geen waarschijnlijk mechanisme kunnen aangeven en geen richtlijnen voor preventie kunnen aanbevelen.
Nekklachten, de kern zet spanning op de omringende banden, meer spanning in nekbuiging, meer spanning ‘s morgens en meer spanning bij astronauten
Dit terwijl de volgende gegevens uit de wetenschap bekend zijn:
1. Nekhernia’s bij astronauten 21.4 maal zo vaak voorkomen als in een controle populatie (2).
2. Het risico op nekhernia’s bij astronauten in het eerste jaar na hun terugkeer 35.9 maal zo groot is als in een controle groep (2).
3. Af te leiden is uit onderzoek van Wing (3) dat de verlenging cervicaal door bedrust 20% is van totale verlenging. Dit zal voor astronauten niet anders zijn, hetgeen betekent dat de nekverlenging door nucleushydratie bij astronauten 1 cm zou bedragen.
Kortom, veel duidelijker en waarschijnlijker kan het toch niet. De nucleus is de kern van de zaak bij rugklachten en bij nekklachten. Keyes zij dat op basis van gezond verstand al in 1932.
Keyes Dc, Compere EL The normal and pathological physiology of the nucleus pulposus of the intervertebral disc. An anatomical, clinical and experimental study. J Bone Jt Surg, 1932, 14A:897
Lees meer en literatuur